Van een bijna-burnout naar weer kunnen lachen. Een klein beeldverhaal over de positieve dingen die je tijdens de lockdown kan leren.
Vandaag starten voor veel kinderen weer gedeeltelijk de basischolen. Voor veel ouders een nieuwe stap in de maatregelen rondom Corona. In de laatste weken zag ik bij mezelf en ook bij vrienden een omslag van stress, frustratie, onzekerheid naar acceptatie, plezier in de kleine dingen en loslaten. Ook de grappige ‘memes’ werden snel minder en in de verschillende groep-chats maakten de berichten over ‘hoe moet ik dit allemaal doen’ plek voor foto’s van lachende kinderen in opgeblazen zwembadjes onder schooltijd. Ook ik merkte zelf een omslag. Van een bijna burn-out gevoel in de eerste tien dagen, irritatie richting mijn partner om niks en mijn eigen kinderen zien als een belasting, veranderde ik mijn blik actief naar positief. Ik weet ook nog precies wanneer dit was. Ik zat eindelijk na een lange dag van thuisscholing, opruimen en was vouwen te koken. Ik kijk dan altijd het NOS Journaal. Er was een item over de lange wandeltocht naar hun dorpen die sommige Indiërs moesten maken omdat hun werkgevers ze van het ene naar het andere moment hadden ontslagen. Ik stond met tranen naar ouders te kijken die hun kroost urenlang moesten dragen, over kleuters met mini rugzakjes die aan de hand van hun ouders stilletjes mee liepen. Ik besefte op dit moment: Wij zijn de gelukkigen. Wij hebben echt niks te klagen.
En zo besloot ik het geluk opnieuw op te zoeken. Elk moment opnieuw. Ruimte geven aan negatieve gevoelens is makkelijk, het kost geen moeite om boos te zijn en stress te voelen. Het is moeilijker om de goede kanten van het verhaal te bekijken en de negatieve gevoelens opzij te schuiven. Maar ik wilde niet boos zijn en ging op zoek, elke dag opnieuw, naar de zegen die een lockdown met zich brengt. Het is niet altijd even makkelijk natuurlijk. Want je hebt veel nare dingen aan je hoofd. Onze projecten staan helemaal stil en niemand weet hoelang we zonder werk zitten. Maar het komt goed, dat weet ik, dat vraag ik aan het universum en precies dit maakte me blij, elke dag opnieuw. Geen ruzies, geen irritaties, strakke planningen en veel ruimte voor spelletjes, met de kids stout doen onder schooltijd en zien hoe mijn kids zich ontwikkelen. Echt voor ze zijn, ze leren kennen.
Ik ben gegroeid in de laatste weken en kijk niet uit naar hun eerste schooldag. Het gevoel van opnieuw los laten sluipt in me op. Het is een nieuwe fase waar ik weer 5 uur ongestoord zelf kan werken. Het inzicht dat het goed gekomen is geeft me hoop dat ook al het andere goed zal komen als je er maar in blijft geloven.
Vanuit deze insteek heb ik mensen om me heen en uit andere landen een vraag gesteld. Wat is het meest belangrijke en positieve dat je in de laatste weken hebt geleerd. En deze vraag heeft sommigen voor het eerst laten nadenken over de positive kanten van de lockdown. Van sommige families heb ik een foto gemaakt, anderen waar ik niet heen kon hebben een foto opgestuurd. Het is een verzameling van mensen geworden die in de laatste weken gegroeid zijn zoals ik. We zullen allemaal verder groeien. Blijf geloven dat alles altijd toch goed komt.
Niet zo hoeven haasten en stressen in de ochtend is heel fijn. En we realiseren ons ook heel goed dat we vergeleken met veel anderen niets te klagen hebben. We hebben een inkomen, een fijn huis en wonen in een land waar alles goed geregeld is.
Het is mooi om te zien dat onze relatie sterk genoeg is om 8 weken lang 24 uur bij elkaar te zijn. Mij is opgevallen dat ik het echt leuk vind thuis te zijn. En ik denk er nu steeds vaker eraan hoe het zou zijn als ik ontslag zou nemen. Het is ook fijn om bij het schoolwerk betrokken te zijn. In de eerste week was ik heel erg gestresst. Het is nog steeds pittig maar ik probeer nu veel vaker te genieten van deze tijd. De tijd gaat veel te snel en ik heb het gevoel dat ik heel veel gemist heb van de kinderen in de laatste jaren.
Wat ik heb geleerd… dat je huis en wijk evengoed een oord van eindeloos ontspanning en plezier kunnen zijn.
Door Corona, door de hernia die Dario heeft, door 24/7 op elkaars lip te zitten terwijl je dit niet gewend bent, door je familie en vrienden niet te kunnen zien of een knuffel te mogen geven…..maar het mooie hieraan is dat we hier alleen maar sterker uit gaan komen als gezin: Als het leven je uitdaagt met tegenslagen, daag jezelf dan uit om sterker te worden 🍀.
Ik ben dankbaar voor de familie tijd die wij als gezin hebben gekregen en de inzicht dankbaar te zijn voor wat wij hebben. Voorheen heb ik dat te weinig bewust realiseert.
Grüezi vanuit Zwitserland: In het begin had ik veel stress. Ik heb net mijn tweede restaurant geopened en moest weer dicht. Geen perspectief, gesloten winkels en niet weten wat er nou gebeurt. Maar deze tijd heeft ook zijn positieve kanten laten zien. Eindelijk eens vrije tijd. Veel tijd en plezier op afstand met vrienden. Maar vooral tijd voor mezelf. In toekomst zal ik met zekerheid kunnen zeggen dat ik meer goede herinneringen over heb gehouden aan deze tijd dan slechte. Dat is mijn winst.
Deze tijd heeft me vooral geleerd om dankbaar te zijn en te genieten van onze tijd samen als gezin. (Nicole Terborg)
Ik ben dankbaar dat we nog voor de crisis op het land zijn gaan wonen. Hier zijn we heel ver van de onzekerheid. Zonder tablets en telefoons. En de hele tijd met de familie is voor mij zo waardevol geworden. Ik ben gewoon dankbaar. (Niki, uit Duitsland)
Desiree maakt cadeautassen voor haar moeder die ze momenteel alleen via raambezoeken kan zien. “Niks is vanzelfsprekend maar was dat het ooit eigenlijk? Deze tijd is een grote herwaardering van wie en wat dichtbij is.”
Because of the virus can see that nature can restore. Our earth gives us a message so we need to respect and accept this message. About this period of time, instead of saying ‘quarantine’ I prefer to call it reclusion. Because it is reclusion. This is the time to be aware of your soul and try to understand it. This crisis is an opportunity for our souls.
For myself, I enjoy this ‘me time’ and it feels so good, to connect with my soul and to know her better. Because generally we are losing ourselves within these big voices. (Anita, Turkey)
Voor ons symboliseert Corona vooral dat we de afgelopen tijd veel meer naar buiten konden, doordat Corona samenviel met het begin van de lente. We voelen ons heel goed bij om veel buiten te zijn en buiten te socializen. Dat willen we blijven doen, ook na Corona. (Arjan en Alice, Zweden)
“Corona heeft me laten zien dat alles wat ik dacht belangrijk te zijn helemaal niet belangrijk is.”Isguhi woont in Istanbul en is bij haar moeder ingetrokken om voor haar te zorgen. Personen ouder dan 65 mogen niet de straat op, ook niet voor boodschappen.
Ik wist niet dat een kopje koffie met je moeder drinken zo belangrijk kan zijn. Kleine dingen als wandelingen maken zijn niet meer vanzelfsprekend. Ik ga meer genieten.
